در سال 1953، کمیسیون ارتباطات فدرال (FCC)، آژانس دولتی که ماهواره، کابل، سیم و تلویزیون سامسونگ 50 اینچ فول اچ دی را تنظیم می کند، به CBS اجازه داد تا آزمایش های علمی روی سیستم های تلویزیون رنگی انجام دهد کنسول‌های تلویزیون سیاه و سفید فعلی نمی‌توانند انتقال آن را مدیریت کنند، زیرا ناسازگار بود (کمپبل و همکاران، 2012).
در آن زمان بیشتر آمریکایی ها به تازگی به مجموعه های سیاه و سفید عادت کرده بودند RCA که از این ناسازگاری دلسرد نشده بود، به پیشرفت خود ادامه داد و در سال 1954، این شرکت توانست استاندارد تلویزیون رنگی را مهندسی کند، که سیگنال رنگی را قادر به کار با مدل سیاه و سفید کرد.
تا سال 1966، NBC برنامه تلویزیونی خود را در قالب رنگی پخش می کرد از آن زمان به بعد، سه شبکه بزرگ (سی‌بی‌اس، ان‌بی‌سی و ای‌بی‌سی) تمام برنامه‌های شبکه‌شان را به صورت رنگی پخش می‌کردند که در تایم لاین عصر بودند این امر باعث افزایش فروش تلویزیون های رنگی شد(کمپبل و همکاران، 2012).
با افزایش پخش رنگی در تلویزیون های پربیننده، کشور به طور فزاینده ای مجذوب تلویزیون شد با این حال، آنها محدود به آنچه در سه شبکه اصلی ظاهر شد: CBS، NBC، و ABC. این شبکه ها برای پخش برنامه های خود از شرکت های وابسته در هر یک از شهرهای بزرگ ایالات متحده وقت می خریدند.
برنامه ها به گونه ای طراحی شده بودند که مخاطبان انبوه را جذب کنند CBS کمدی های ساده ای مانند The Beverly Hillbillies را ارائه کرد آنها همچنین جنبش کمدی های موقعیتی مانند همه در خانواده را در سال 1971 (استفنز) آغاز کردند.
برنامه ها معمولاً نیم ساعت تا یک ساعت بود و به خانواده یا گروهی از همکاران، گاوچران یا درام می پرداخت تلویزیون در طول روز شامل اپراهای صابونی و نمایش های مسابقه بود سه شبکه اصلی به طور مداوم در رقابت برای رتبه بندی و دلارهای تبلیغاتی بودند (استفنز).
